Uzun süredir bloğa bir şeyler yazamadım. çünkü kendimle , bebemle ve bir yandan da işle uğraşmaktan hiç bir şeye vakit bulamıyordum.En son ölüdenize gittiğimizden bahsetmişim. ondan sonra da zaten güzel bir tatil yaptığımız soylenemez!.
hangi değişiklikten başlasam bilmiyorum ama şuan en güncel gelişmeyle başlarsak eğer sanırım Keremin dün itibariyle kreşe başlama macerasından başlamak en doğru olur. Kerem artık okullu... Bundan sonraki eğitim hayatı da inşallah güzel ve başarılı geçer. Hayatımızda her şeyi eksik yaptığımızdan dolayımıdır nedir ya da alışkanlık haline mi geldi bilmiyorum. Dün kreşe gittiğimizde bir çok almamız gereken belge olmadan gittik. sağlık raporu ve bilimum hastane ile ilgili olan testlerin yapılması gerektiğini son dakka farkettik tahlilleri verdik ama sonuçları henüz almadan kreşe gittik. Dün sabah Jale hanımın odasında bu şekilde kabul edilmenin imkansız olduğunu duyduğumda neredeyse baygınlık geçirecektim. Annem şiddetli bir gribal enfeksiyon durumundaydı ve ben sırf oğlum da grip olmasın diye Keremi işe getirmek zorunda kalmıştım. şimdi büyük bir heyecanla Kerem'i kreşe getirmişiz o da kreşe geldiği için hevesli şimdi ne yapacaktık? Jale hanım'a biraz dil düktüm ve durumumun ne kadar zor olduğundan bahsedince insafa geldi. yeni gelecek olan bebeğin bana ilk kıyağı da bu şekilde gerçekleşti. Çünkü jale hanım onun hatrına kabul ettiğini söyledi. tabi yumuşayınca derin bir ohhhhh! çekmiştim içimden...şokun ardından gelen bahar gibiydi...Kerem'i kreşe bıraktıktan sonra bir garip oldum. Hiç tanımadığın insanlara hiç tanımadığın bir mekana evladını bırakıp gitmek çok garip geldi. Ama alışmak zorunda olduğumuz hatta Kerem'in kreşe başlamasını da dört gözle beklememize rağmen böyle oldu. Herhalde çocuğundan ayrılmak istemeyenlere daha da zor geliyordur.Akşam olmasını sabırsızlıkla bekledim. işten çıktım kreşe gittim. aşağıda Keremin gelmesini beklerken kendimi aşık olmuşumda ilk defa sevgilimle buluşacakmışım gibi kıpır kıpır oldum. onu gördüğümde ise içimden ılık ılık bir şeyler aktı. Uzun zamandır böyle bir duygu hissetmemiştim. Aslında kreşe başlasın da biraz rahat edelim diye düşünürken Kerem'i bu kadar özleceğimi düşünmemiştim. Ama konu evlat olunca insan beynini resetleyip herşeye sevgiyle tekrar başlayabiliyormuş. Ne güzel bir şeymiş bu! İşte kreş maceramız bu şekilde başladı..Akşam eve artık yalnız değil Keremle birlikte döneceğiz...Hadi hayırlısı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder